Գիտես, հաճախ եմ ես քեզ հիշում,
Հաճախ եմ հայացքիդ փայլերը հիշում,
Երբ ինձ էիր տվել դու նրանց,
Երբ ինձնով էին նրանք տարված: Հիշում եմ, թե ինչպես էիր ինձ նայում,
Ինչպես էիր իմ կողքով անխոս հեռանում,
Հիշում եմ աչքերդ, որոնք գոռում էին,
Հայացքդ եմ հիշում, որի գերին էի;
Հիշում եմ ամեն ինչ, ինչ տվել ես ինձ.
Հայացքներ, ժպիտ, որ տվեցիր ինձ…
Նրանց կհիշեմ,
Հավատա`ընդմիշտ: